ทำไม คิดถึง อย่าปล่อยให้เขารอนาน นาน

เมื่อวันสงกรานต์ที่ผ่านมา เป็นเวลาที่ดิฉันดีใจมาก เนื่องจากเป็นวันหยุดหลายวันและแน่นอนที่สุดก็คือต้องกลับบ้าน ครอบครัวของเราโชคดีที่มีรถส่วนตัวเลยจะกลับเวลาไหนก็ได้พอกลับไปถึงบ้าน พ่อแม่ก็ดีใจ ญาติพี่น้องก็ดีใจที่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ร่วมกันทำบุญร่วมกันทำอาหารกินกันพบปะพูดคุย ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง แล้วเราก็ไปขอพรกับ ปู่ย่า ตายาย ตามประเพณีโบราณของไทย

วันที่เรากลับถึงบ้าน ทางเข้าหมู่บ้านของจะมีศาลาพักผู้โดยสาร ดิฉันก็ได้พบกับยายแก่ กับหลานอีก 2 คน นั่งอยู่นั่น ตั้งแต่เราไปถึง ก็ไม่ได้เอะใจอะไร นึกว่าผู้โดยสารมาคอยรถ วันที่สอง ก็ได้ไปตลาดเพื่อหาซื้ออาหารพื้นบ้านของโปรด ก็ได้ผ่านศาลารอรถผู้โดยสารหน้าหมู่บ้านอีกก็ได้เจอยายแก่กะหลาน 2 คนอีกเหมือนเดิม ก็เริ่มเอะใจว่าทำไมยายหลานไม่ไปไหนหรอ แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่อะไร ปรากฎว่าตลอดสามวันที่ผ่านมาดิฉันก็เริ่มสังเกตว่า ได้เห็นยายแก่กะหลานสองคนนั่งรอที่ศาลาผู้โดยสาร อยู่เหมือนเดิม และดิฉันก็คิดไว้ว่าจะต้องถามให้รู้เรื่องว่า ยายพาหลานมารออะไร จนวันที่ 4 หลังจากดิฉันกลับจากตลาดก็ได้เปิดประตูรถถามยายว่า "ยายจะเข้าบ้านไหม ติดรถหนูไปก็ได้ " ยายตอบว่า เปล่าจะรอลูก ออ ดิฉันก็เลยเข้าใจว่าแกจะรอลูก ก็เลยเข้าหมู่บ้านไป จน วันจะกลับ ดิฉันก็ยังเห็นยายหลานนั่งอยู่ที่ศาลาพักผู้โดยสารที่เดิม และดิฉันคิดไว้ว่าจะต้องถามให้รู้เรื่อง แล้วก็ได้เข้าไปถามยาย "ว่ายายตกลงยายรออะไรกันแน่" ทั้งๆ ที่คนอื่น ๆ ก็ทยอยเข้าเมืองเพื่อไปทำงานกันเกือบหมดหมู่บ้านแล้ว แล้วดิฉันก็ได้คำตอบ ทำให้น้ำตาแทบร่วง ยายมารอลูกสาวของยาย โดย ยายพาหลาน ๆ มารอเผื่อว่าลูกสาวของยายจะกลับบ้านเหมือนคนอื่น ๆ เขา แม่ก็เฝ้ารอลูก และ ลูก 2 คนก็เฝ้ารอแม่ แล้วดิฉันก็ถามยายว่า ตกลง ลูกสาวยายกลับบ้านใหม่สงกรานต์ปีนี้ ยายตอบว่า ถ้ามายายคงไม่ต้องมารออยู่แบบนี้

ท่านผู้อ่านเคยคิดบ้างไหมว่า ทำไมช่วงสงกรานต์ ปีใหม่ ทำไมรถโดยสาร รถทัวร์ รถไฟ ถึงได้เต็ม การเดินทางถึงได้แน่นขนัดด้วยผู้คน เพราะสาเหตุนี้หล่ะ ทำให้ดิฉันคิดว่า ถึงจะลำบากยากเย็นแค่ไหน รถติดเพียงไร ปีใหม่ หรือสงกรานต์ ดิฉันให้คำมั่นกับตัวเองว่าจะต้องกลับบ้านให้ได้แน่นอน จะไม่ยอมให้คนที่รักเราที่สุดต้องรอเรา

แล้วท่านหล่ะรู้สึกอย่างไร อย่าปล่อยให้เขารอเรา นาน นาน